Die Verbal-Flexion der lateinischen SpracheH. Costenoble, 1873 - 320 páginas |
Otras ediciones - Ver todas
Términos y frases comunes
a-Wurzeln abgelautet activen Activum älteren Latinität amassim amēmus Analogie anlautenden Aorist Ausdruck ausgehenden auslautenden Bedeutung beiden Bildung Bindevocal bindevocallosen blos Casus Casus obliquus Catull chischen componirten Composition Conjugation Conjunctiv Conjunctivform Consonanten contrahirenden Corssen Diphthong dritten Person Eigenthümlichkeit einfachen Endung Ennius entsprechenden entstanden Erscheinung ersten Person fectum Flexion folgenden Vocales Futur Futurum exactum gebildet Gebrauch Germanischen gewöhnlich Gotischen Grammatik Griechischen Hülfsvocal Imperativ Imperfect Imperfectum Indicativ indischen indogermanischen indogermanischen Sprachen kurzen Vocal langen Vocal lateinischen Perfectums lateinischen Sprache legam legamus legit lich Lübbert Modi Modus muss Optativ Optativform Perf Perfect Perfectbildung Perfectformen Perfectstamm Plaut Plautus plur Plural Präsens Präsentia Präteritum Prisc Priscian Prosodie Reduplication reduplicationslosen Reduplicationssilbe reduplicirenden reduplicirenden Perfecta rhotacirten Sanskrit Schleicher sigmatischen sigmatischen Formen sing Singular Singularperson später Stamm statt Subjunctiv Synkope synkopirend Tempora Tempus Terent übrigen unserer ursprünglich Verba Verbalformen Verben Verbum verwandten Sprachen Wurzel Wurzelsilbe zweiten Aoristes zweiten Person
Pasajes populares
Página 113 - E littera terminamus: at veterum comicorum adhuc libris invenio 'heri ad me venit': quod idem in epistulis Augusti, quas sua manu scripsit aut emendavit, 23 deprenditur. Quid? non Cato Censorius 'dicam' et 'faciam' 'dicae' et 'faciae' scripsit, eundemque in ceteris quae similiter cadunt modum tenuit? Quod et ex veteribus eius libris manifestum est et a Messala in libro de S littera posi24 turn.
Página 209 - LX. 104. Quidam reprehendunt, quod pluit et luit dicamus in praeterito et praesenti tempore, cum analogiae sui cuiusque temporis verba debeant discriminare. Falluntur : nam est ac putant aliter, quod in praeteritis U...
Página 191 - poposci," Valerius Antias libro Annalium XLV. scriptum reliquit : " Denique Licinius tribunus plebi perduellionem ei diem dixit et comitiis diem a M. Marcio praetore peposcit.
Página 209 - in ui divisas terminantia praeteritum perfectum cum soleant corripere paenultimam, tamen vetustissimi inveniuntur etiam produxisse eandem paenultimam in his maxime, quae a praesenti in uo desinente divisas proficiscuntur, ut eruo erui, arguo argui, annuo annui: Ennius adnuit
Página 285 - ... non ambitione neque perfidia : qui minus eadem histrioni sit lex quae summo viro ? virtute ambire oportet, non favitoribus. sat habet favitorum semper qui recte facit, si illis fides est, quibus est...
Página 110 - Römer schrieben esem, fuisem (Schneider'» lat. Gr. I, 2, 443) und obwohl sie das einfache s auch da gebrauchten, wo das doppelte unumgänglich nothwendig war z. B. in profesus = profet-sus, so könnten sie doch hier möglicherweise das Ursprüngliche bewahrt haben. Ich stimme demnach der schon von Bopp S. 968 aufgestellten Erklärung bei, ohne dabei zu verkennen, dafs es uns freilich unbegreiflieh ist, warum nicht wie esam, so auch esem sein s in r verwandelte. Doch könnte man ebenso fragen, warum...
Página 277 - ... ut ii, quos sibi collegas cooptassint, ut illi legitimi eadem lege tribuni plebei sint ut illi, quos hodie tribunos plebei feceritis.
Página 191 - Item idem Laberius in Coloratore: Itaque leni pruna percoctus simul sub dentés mulieris veni, bis ter memordit. Item P. Nigidius de animalibus libro II: Ut serpens si memordit, gallina deligitur et opponitur. ItemPlautus in Aulularia: Ut admemordit hominem. Sed idem Plautus in Trigeminis neque praememordisse dicit, sed praemorsisse. Nisi fugissem, inquit, medium credo praemorsisset. Item Atta in Conciliatrice: Ursum se memordisse autumat.
Página 189 - Nec sine ratione ante mutas invenitur geminatum, cum s amittit vim suam plerumque sic posita ante mutam, unde nec in. secunda syllaba repetitur. Unb 10, 4, 24 @. 890: Scindo scidi.
Página 191 - ЗЗеш. unb §alb. concucurrisse) omnes adversarios. Terentius in Hecyra (3, 3, 11): Una illarum interea propere praecucurrit. Caesar ad Virgilium: Excucurristi a Neapoli. Plautus in Sticho (2, 2, 67): Praecucurri, ut nuntiarem nuntium exoptabilem. SInbere SSeifpiele ber Sîebuplication ftnb: accucurrisse accucurrit accucurrerant accucurrisset 6ic.